Di
que os marroquís teñen un sentido de humor moi semellante ao español
tamara monteroREDACCIÓN / LA VOZ, 06 de abril de
2015
Carmen
Vidal (Baio, 1985) xornalista, namorouse de Tánxer e decidiu escollelo como «o
lugar no que quería vivir parte da miña vida». Esa estancia inicial alongouse
«polo amor a unha persoa» ata o punto de que vén de abrir unha tenda online,
Duna Hania, que ten obxectos de Marrocos, Namibia, México e, en breve, a India,
pero tamén fotografías e pequenos textos dos lugares onde foron comprados, para
crear unha auténtica experiencia viaxeira.
-¿Tánxer
foi un «shock»?
-Hai
cousas que chocan, dende a vestimenta ata certas normas sociais, pero tamén hai
moitas outras que achegan aos dous lados do Estreito, dende o sentido do humor
ata a importancia da familia ou o gusto pola vida nas rúas. Tánxer, pola súa
traxectoria de cidade internacional e pola gran presenza española, é un caso
singular en moitos aspectos en Marrocos.
-¿Temos
unha idea distorsionada dos países musulmáns, que ás veces se asocian con
machismo, integrismo relixioso e incluso terrorismo?
-Todos
eses aspectos existen, pero hai moitos outros positivos que non aparecen na
cobertura dos medios, como a amabilidade da xente, a importancia da familia ou
o respecto polos maiores. A idea que temos sobre Marrocos, ademais de
distorsionada, parte dun profundo descoñecemento ou, o que é peor, dunha falta
de desexo por coñecer.
-Vive
nunha «zona quente» polos movementos migratorios.
-O
trasfego de inmigrantes notase en Tánxer sobre todo pola presenza de
subsaharianos, que levan unha existencia case sempre moi dura, afastados da
súas familias e afrontando o rexeitamento e o racismo de parte da poboación.
Hai mesmo un barrio, Boukhalef onde recentemente houbo disturbios entre a poboación
local e os subsaharianos. Pero é fundamentalmente en Ceuta, a una hora de
Tánxer, onde o fenómeno adquire dimensións máis esaxeradas.
-Conviven
alí moitas culturas e tamén as tres grandes relixións monoteístas.
-O
certo é que a poboación xudía tanxerina, que no seu tempo foi bastante numerosa
e influínte, reduciuse a cifras case anecdóticas. Pero é verdade que na cidade
aínda se respira un aire internacional marcado, pois e o fogar non soamente de
moitos europeos ou estadounidenses, senón tamén destino de inmigrantes e
estudantes subsaharianos. Ten unha maxia especial que, como me sucedeu a min,
provoca o desexo de vivir nela.
-¿É
doado integrarse?
-Aínda
que haxa barreiras culturais ineludibles, os marroquís son xente afable, cun
sentido do humor e un xeito de ver a vida que ten moito que ver co dos
españois. Iso non quita que sempre acabes tendo, por cuestións idiomáticas ou
incluso por xeitos de ocio, moitos amigos españois, pero no meu grupo habitual
tamén se inclúen marroquís. Os tanxerinos, nese sentido, están moi acostumados
a tratar con xente de todo o mundo e creo que en xeral encántalles compartir
experiencias con eles.
Ningún comentario:
Publicar un comentario